دختری زیرِ درختِ انار...

بهترینِ سرداران نیز همیشه در جنگ‌ها پیروز نبوده‌اند!

اما اگر شجاعانه نبرد کرده باشند، می‌توانند به خودشان افتخار کنند.

می‌گفت:«ماها حواسمون نیست ولی گلا روی آسفالت صاف شکوفه نمیدن! روی خاک سخته که رشد میکنن...»

ما زنده‌ایم؛

به اهمیت داشتن

به آنکه یادمان بیاندازند: مهمی!

زنده‌ایم؛

به جمله ها!

به امروز زیبا تر از همیشه بنظر میرسی

به سیاه که می‌پوشی دلم می‌گیرد

به صدایت چرا گرفته، مریض شدی؟

به کم‌تر خودت را خسته کن

ما زنده‌ایم؛

به دلبستن!

به دلم تنگ شده برای بغل گرفتنت

به نگران شدم دیر جواب دادی!

به کاش فردا باشی، تنهایی حوصله‌ام نمی‌گیرد

به بیشتر اسمم را صدا کن...

ما زنده‌ایم؛

به جزئیات!

به نگاه‌های یواشکی

به لبخند‌های در پس چشم‌

به بوسیدن‌های بی دلیل

به در آغوش کشیده شدن‌های بی هوا !

ما زنده‌ایم؛

زندگانی محتاج به یاداوریِ آنکه زنده‌ایم!

ساده‌ایم؛

قابل حدسیم؛

و خیلی بیشتر از دو مورد پیش : طفلکی‌م!

به معنای واقعی لغت‌ش...!

طفلکی های با قامتی زمخت؛

و نه چندان شبیه به کودکان!

طفلکی‌های سخت و استوار

ولی در درون بسیار شکننده و کوچک

معادله‌های چند مجهولی...

مجهول‌های به ظاهر پیچیده‌ی کاملا ساده!

تو!

هرکجای این جهان هستی

شبت بخیر

غمت نیز...

دلم آتییش گرفته، بغض دارم

ببین بابا تو چشمم اضطرابه

نمی خوای در بیای از زیر آوار

بگی:«گل دخترم! این ها یه خوابه...»؟

ببین غم توی قلبم شعله کرده

ببین ساعت دهه، چشم انتظارم

تا کی چشم انتظارت پشت این در؛

برا خاموشیِ قلبم ببارم ؟

کجایی مردِ خوبِ قهرمانم؟

میبینی رفتنت اخبار میشه...

نمی خوای در بیای از زیر آوار؟

ببین دنیام داره آوار میشه...

کسی اینجا جوابم رو نمیده

مفاعیلن، مفاعیلن و سر درد

دلم آتیش گرفته، بغض دارم

غمت درد کمی نیس مرد، برگرد...

پی‌نوشت:

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد!

من مرثیه خوانِ دلِ دیوانه ی خویشم...

پی‌نوشت‌تر:

به یاد بهمن نود و پنج

به یاد پلاسکو

به نام آبادان

و امان از تکرار تلخ تاریخ...