همیشه به آدم‌های اطرافم توصیه میکنم قبل هر چیزی یاد بگیرن حالشون با خودشون خوب باشه و بتونن از تنهایی با خودشون لذت ببرن. همیشه هم اولین واکنش تک تک اون آدم‌ها تعجب، ترس و اعلام ناتوانی‌ه. در این که چقدر ارتباط برقرار کردن با دیگران مفیده و بودن کنار آدم‌های امن خوبه، شکی نیست ولی از من اگر بپرسی قانون اول آسایش، خوشبختی و موفقیت اینه که قبل از هرچیزی کفایت وجود خودت به تنهایی برای خودت رو در جهان اطرافت بپذیری.
دانشگاه که میرفتم اصولا هرکسی می‌شنید یا می‌دید خیلی وقت‌ها تنها میرم کافه، تنها قدم میزنم، تنها سفر میرم و ... تعجب میکرد. اصولا اولین سوالشون این بود که:«تنهایی حوصله‌ت میشه؟ حوصله‌ت سر نمیره اینطوری؟» اما برای من چیزی که عجیب بوده و هست اینه که ما آدم‌ها خودمون بلد نباشیم خودمون رو سرگرم کنیم، در صورت نبود دیگران خودمون با خودمون حالمون خوب نباشه و چیزهایی از این دست. خوب یا بد، درست یا غلط من با چنین اعتقادی زندگی میکنم. با تمام وجود عاشق آدم‌ها و با تمام وجود بی نیاز ازشون.
بعد پشت سر گذاشتن اتفاقات چند ماه اخیر امروز تصمیم گرفتم یک تجربه جدید رو به خودم هدیه بدم، در اولین فرصت بدون مکث خرید بلیت کنسرت احسان خواجه امیری رو نهایی کردم و قراره به همین زودی‌ها دست خودم رو بگیرم و برای اولین بار در عمرمون در کمال ناباوری با همدیگه بریم کنسرت خواننده محبوب نوجوانی‌هام دی:
پی‌نوشت:
تو آخرین باری که کاری رو صرفا برای خودت و فقط و فقط با خودت انجام دادی کی بود ؟
- پنجشنبه ۳۰ تیر ۰۱ , ۲۱:۵۱
